Iets in mij doet pijn als ik in de media hoor hoe huiselijk geweld toeneemt tijdens het collectieve corona-huisarrest. Iets in mij doet pijn als ik me voorstel hoe in vermoedelijk dezelfde mate het alcoholverbruik toeneemt. Dat ‘iets in mij’ is oud. Oud zeer....

Oud genoeg om het meer dan eens te hebben (moeten) ervaren. Als kind, nog onbekend met de woorden die horen bij alcoholmisbruik en bij gevaarlijk uit de hand lopende ruzies tussen ouders. Ik kon de fenomenen niet benoemen, maar voelde wel hun fysieke en emotionele impact.

Later, toen ik de woorden kende, bleek ik te slechtziend en te hardhorend – of misschien gewoon te beschaamd – om de waarheid te erkennen. Ook mijn partner had een alcoholverslaving. Geen losse (in de zin van agressieve) handen thuis, wel losse (en emotioneel bijzonder pijn doende) zeden, elders dan thuis.

Zeer doet het nog steeds. Tussen mijn hart en mijn maag knijpt alles dicht wanneer ik met onbezonnen alcoholgebruik en eender welke vorm van geweld geconfronteerd word. Nog altijd. In films, in boeken, maar vooral in de werkelijkheid - die vaak alle fictie overtreft. Het is een soort van pijnreflex, iets waar ik machteloos tegenover sta. Machteloos…

Met dat confronterende woord begon mijn bewustwordings- en helingsproces binnen Al-Anon. Met dat woord-vol-wijsheid leef ik nog elke dag. Het is zoals een diamant: het kleurt zichzelf telkens weer anders, naargelang het licht dat er op afstraalt, licht dat in kleur en intensiteit mee varieert met mijn eigen inzicht en situatie. Maar het blijft altijd een bron van wijsheid en innerlijke rust. Ook vandaag.

AA en Al-Anon zijn er voor mensen die erkennen dat ze machteloos staan. Tegenover zichzelf, tegenover hun partner/ouder/kind, tegenover hun (gezins)ziekte. Elk op hun manier. Alleen wie zich klein wil maken, kan weer groot worden.

Mijn partner en ik, wij zijn geholpen. Elk op onze manier leven we samen verder met al het besef en de goede wil waar we nog dagelijks aan werken. Op onze hoede voor (nieuwe) besmetting en (her)val. In deze tijd van quarantaine denken we, elk op onze manier, nog vaak terug aan de eenzaamheid en het onvrijwillig afgezonderd zijn van elkaar ten tijde van onze alcoholcrisis. Geen van beiden wil daarnaar terug. 

Laat dit een uitnodiging zijn, voor wie worstelt en écht geholpen wil worden. 

AA voor wie problematisch drinkt. Al-Anon voor wie in gezins- of familieverband te maken heeft met problematisch drinkgedrag. Alateen voor wie opgroeit in een gezin van problematisch drinken.

Laat de leuze ‘Blijf in uw kot’ je niet weerhouden om hulp te zoeken. Doorbreek het zwijgen of de valse dwanggedachte alles te moeten slikken. Je bent met deze problematiek allerminst alleen. Het warme, begripvolle kader waarin je zonder schroom of schaamte en in alle veiligheid van de anonimiteit je probleem kunt benoemen, is heilzaam. Je omringd te weten door mensen met (bijna) identieke ervaringen, angsten en zorgen is dubbel heilzaam. Samen de stappen zetten die naar gezondmaking leiden, is driedubbel heilzaam. Wacht niet tot morgen, doe het vandaag. 

Zelfzorg is een ontegensprekelijke blijk van verantwoordelijkheid en een absolute noodzaak om eender welke crisis te overleven.