Ik dacht dat het mijn schuld was dat papa dronk. Ik had soms slechte punten, ik kwam al eens te laat thuis, ik lustte het eten soms niet, ik was niet altijd vriendelijk en begripvol. In Alateen leerde ik dat ik precies goed ben zoals ik ben.

Het is niet mijn schuld en het is ook niet mijn taak om het op te lossen, dat kan alleen papa zelf, als hij eraan toe is.

Hoeveel keer heb ik gedacht dat het mijn schuld was dat mama dronk! Moest ik nu toch wat flinker, wat mooier, wat liever zijn, dàn zou ze wel stoppen, dacht ik. En later dacht ik dat ik wel heel stom was, omdat ik het drinken niet kon oplossen. 

In Alateen leerde ik dat het niemands schuld is dat mama drinkt en dat het zeker niet mijn taak was om het op te lossen. Ik moest mezelf dus ook niet de schuld hiervan geven!

Vroeger dacht ik soms dat het wel eens mijn fout kon zijn dat mijn ouders dronken. Gelukkig leerde ik bij Alateen dat dat niet zo was. Het alcoholprobleem van mijn ouders was het gevolg van veel verschillende oorzaken. Om hun problemen te verdringen, begonnen ze veel te drinken. Het was voor mij dan ook een opluchting dat ik mezelf niks hoefde te verwijten wat de ziekte van mijn ouders betreft.