Maakt(e) het drinken van iemand je van streek?
Soms fietste ik na school naar huis en piekerde ik al over hoe mama zou zijn. Zou ze boos zijn? Zou ze slapen? Zou ze vriendelijk zijn? Zat? Bij het openen van de deur tastte ik dan de sfeer af. Thuiskomen voelde eigenlijk helemaal niet als thuis-komen.
Op een dag kwam ik thuis en stond papa klaar om te vertrekken, want hij hield het niet meer uit met mama. Drama, tranen en vooral veel zatte emotionele toestanden. Ik kon niet slapen, kon mijn huiswerk niet maken en wist niet wat ik moest doen. Had ik toen maar Alateen gehad, die hadden mij kunnen geruststellen en troosten.
Hoewel mijn ouders al langer dronken, begon ik pas op mijn twaalfde echt last te krijgen van het drinken van mijn ouders. Dat uitte zich in woede-uitbarstingen, emotionele reacties en slechte resultaten op school. Gelukkig kwam ik dan bij Alateen terecht. Tijdens de bijeenkomsten met andere Alateeners merkte ik dat ik niet alleen me zo voelde. Bij hen voelde ik mij thuis. Ik kreeg er geen pasklare antwoorden, maar ik hoorde er wel andere verhalen die mij meer inzicht brachten in mijn eigen problemen.